رازی با من است...

رازی بزرگ با من است...


در عمیق ترین شیار صورتم چیزی پنهان کرده ام:


 خنجری شاید.


از باقی مانده نگاه های هرز مردم این کوچه ها که رد می شوم، با همین خنجر، لبخندهای کشداری را که تحویلم می دهند می شکافم.


وقتی وقاحت را روی تمام دیوارهای شهر می بینم،وقتی مردم داری مساوی می شود با پرده دری، وقتی آدم بزرگ هایمان برای جمله های خجالت آور یک مرد کوچک چاله میدانی دست می زنند، خنجر کوچک زهرآلودم را نشانشان می دهم.


دور و برم را می بینم که پر است از رفتن و دور شدن. و آنها که مانده اند،آنها که می مانند ابایی ندارند از خیانت، خیانت در عشق،خیانت در مبارزه، خیانت به خود...آنوقت این خنجر کوچک، این راز بزرگ مثل سلاحی مخفی به دادم می رسد تا در خلوتم بمیرم و از خاکسترم برخیزم.